Η αναθεώρηση του κώδικα δικηγόρων
αποτελεί αναμφισβήτητα μία κρίσιμη στιγμή του δικηγορικού επαγγέλματος σε μία
εποχή που αυτό μαστίζεται από τις συνθήκες που καθόρισαν η οικονομική κρίση και
τα μνημόνια. Εύλογα προσδοκά κανείς ότι η αναθεώρηση αυτή θα αποσκοπεί στη λύση
των αδιεξόδων των εργαζομένων του κλάδου. Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι και πως
προέκυψαν αυτά τα αδιέξοδα και στη συνέχεια κατά πόσο οι προτάσεις της
Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων δίνουν διέξοδο στα προβλήματά μας.
Ο αποκλεισμός από το ελεύθερο επάγγελμα
Το καθεστώς την στενής
μνημονιακής εποπτείας οδήγησε στο στραγγαλισμό των ελευθέρων επαγγελματιών κάθε
κλάδου μέσω της δραστικής αύξησης της φορολογίας και των εισφορών,
αποδυναμώνοντας το μεσαίο αυτό στρώμα της κοινωνίας. Ειδικότερα, τα βάρη του μικρού και μεσαίου ελεύθερου επαγγελματία
διογκώθηκαν, την ίδια στιγμή που ευνοήθηκαν τα μεγάλα γραφεία και οι εταιρίες
με μεγάλο τζίρο. Στο πλαίσιο της διογκούμενης υποβάθμισης του δικηγόρου-ελεύθερου
επαγγελματία, δικηγόροι αποσύρονται από το επάγγελμα, αναζητούν διεξόδους
διαβίωσης στην «υπαλληλοποίηση» σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρίες,
μεταπηδούν σε παραπλήσιους κλάδους της νομικής επιστήμης, όπως το δικαστικό. Οι
νεοεισερχόμενοι στο επάγγελμα αποθαρρύνονται για τους ίδιους λόγους να ανοίξουν
το δικό τους γραφείο, οδηγούνται και αυτοί αναγκαστικά είτε στην υπαλληλοποίηση
είτε εκτός επαγγέλματος.
Η
εισαγωγή κριτηρίων ευελιξίας και υποτίμηση της εργασίας μας
Αυτοί που τελικά όχι απλά
επιβιώνουν, αλλά ευημερούν και ακμάζουν, είναι οι πιάτσες των μεγάλων γραφείων,
οι δικηγορικές εταιρίες και τα νομικά τμήματα των τραπεζών, που έχουν στα χέρια
τους μία τεράστια πηγή ευάλωτων εργαζομένων, ασκούμενων, νέων και όχι μόνο
δικηγόρων. Ανενόχλητοι, χωρίς κανένα νομικό περιορισμό, αντιμετωπίζουν την
εργασία μας όπως τους βολεύει, άλλοτε είμαστε εξαρτημένοι εργαζόμενοι, αφού
είμαστε υποχρεωμένοι να δουλεύουμε κάτω από τις αυστηρές υποδείξεις των
εργοδοτών μας, να διεκπεραιώνουμε και να είμαστε ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι για
τις υποθέσεις του γραφείου, χωρίς πραγματική δυνατότητα ανάπτυξης δικού μας πελατολογείου,
και άλλοτε είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες. Αυτό το δεύτερο, φυσικά το
θυμούνται την ώρα που μας βάζουν 300 και 400 ευρώ στην τσέπη σαν μισθό του
μήνα, όταν μας ζητάνε να μείνουμε 10 ώρες στο γραφείο «γιατί η δικηγορία δεν
έχει ωράριο», όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουμε από την τσέπη μας για την
ασφάλισή μας. Ένα ακόμη άλλοθι για τους άθλιους όρους εργασίας το βαπτίζουν
«νέοι και περιορισμένων προσόντων εργαζόμενοι», που πρέπει να μαζέψουν
προσόντα, πιστοποιητικά και εμπειρία, «ασκούμενοι μαθητές» που δεν προσφέρουν
εργασία, αντιθέτως τρώμε τον πολύτιμο χρόνο του δικηγόρου να μας μάθει τη
δουλειά. Αλήθεια όμως, πόσο χρόνο και χρήμα εξασφαλίζουν από τις παροχές μας,
πώς θα κάλυπταν τον όγκο των εργασιών τους, εάν δεν ήταν οι «περιορισμένων
ικανοτήτων» εργαζόμενοι;
Η αλήθεια είναι μία! Τα κριτήρια
αυτά, όπως η εμπειρία, η νεότητα, τα προσοντολόγια των πιστοποιητικών,
επιστρατεύονται για να υποτιμήσουν την παρεχόμενη εργασία, όχι ως πραγματικός
δείκτης γνώσης του αντικειμένου.
Λειτουργούν αρνητικά και όχι θετικά, αφού ακόμα και για ένα «συνεργάτη»
δικηγόρο που πληροί όλες τις ορέξεις τους, οι μισθοί πείνας και τα ξεχειλωμένα
ωράρια παραμένουν.
Η
Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων στο πλευρό των μεγάλων γραφείων και των εταιριών!
Θα περίμενε κανείς ότι τα
παραπάνω θα αποτελούσαν το άγχος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων. Αντ’
αυτού οι ηγεσίες εντοπίζουν αλλού τα προβλήματα του δικηγορικού επαγγέλματος
και αποφασίζουν να συστρατευθούν με τα συμφέροντα των ισχυρών του κλάδου αντί
της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Όπως, χωρίς ντροπή δηλώνουν, ότι τα προβλήματα
στη δικηγορία είναι η «ανικανότητα» των νέων να ανταπεξέλθουν στο επάγγελμα
λόγω ελλιπών γνώσεων και εμπειρίας ή ο μεγάλος αριθμός των αποφοίτων Νομικής
και των επιτυχόντων στις εξετάσεις για την απόκτηση άδειας άσκησης του
επαγγέλματος. Την ίδια στιγμή δεν βρίσκουν κανένα πρόβλημα στους μισθούς των
συνεργατών και των ασκουμένων. Γι’ αυτό οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι
εκτός τόπου και χρόνου.
Η ίδρυση "Σχολής Δικηγόρων", η
αυστηροποίηση των εξετάσεων για την απόκτηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος, κατά
τρόπο που να κόβεται ένα σημαντικό ποσοστό των συμμετεχόντων, τα υποχρεωτικά σεμινάρια και οι εικονικές
δίκες, νομιμοποιούν το ψευδο-κριτήριο που επιτάσσει η αγορά εργασίας, τις δικαιολογίες υπονόμευσης των
εργασιακών μας δικαιωμάτων. Στην
πραγματικότητα ξέρουμε ότι όσα μεταπτυχιακά, πιστοποιητικά και σεμινάρια και
εάν έχουμε στο ιστορικό μας, πάντα θα υπάρχει ένας καλός λόγος για να είμαστε
ευάλωτοι εργαζόμενοι, γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχει κανένα θεσμικό πλαίσιο που
να μας προστατεύει. Όχι πολύ πριν την προηγούμενη δεκαετία ένας απόφοιτος
Νομικής έκανε την άσκησή του και έπειτα άνοιγε το γραφείο του. Τη δουλειά την
μάθαινε όταν θα αναλάμβανε την ευθύνη να κάνει κάτι δικό του, δεν τη μάθαινε
ούτε στα σεμινάρια, ούτε σε εικονικές δίκες και συνήθως, κατά κοινή ομολογία,
ούτε στην άσκηση. Να υποθέσουμε ότι οι προηγούμενες γενιές αποφοίτων των Νομικών
Σχολών, που γίναν δικηγόροι με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο στα χέρια τους, ήταν
πιο ικανοί από εμάς;
Δεν μας πείθουν! Δεν θα υποταχθούμε στην επισφάλεια,
δεν θα αποδεχτούμε να ζούμε και να δουλεύουμε χωρίς αξιοπρέπεια
Για τη λύση στα προβλήματά μας δεν
μας πείθει ούτε η υποχρεωτική εκπαίδευση με σεμινάρια και Σχολές Δικηγόρων,
ούτε η επαγγελματική απόρριψη των νέων συναδέλφων μας στις εξετάσεις των δικηγορικών συλλόγων,
ούτε τα προγράμματα ΕΣΠΑ που θα τάζουν στους ασκουμένους. Τίποτα από αυτά δεν
μπορεί να εξασφαλίσει την πρόσβαση μας στη δικηγορία με αξιοπρεπείς όρους. Είμαστε απολύτως ικανοί να δουλέψουμε,
χωρίς άλλη υποχρεωτική εκπαίδευση, χωρίς άλλη μαθητεία. Τα ΕΣΠΑ, εκταμιευμένα
υπό την αίρεση της απόλυτης δημοσιονομικής πειθαρχίας της χώρας μας, πέρα από αβέβαιες
προεκλογικές υποσχέσεις που τις θυμήθηκαν ένα χρόνο πριν την εξάντληση του
παρόντος πακέτου, λειτουργούν σαν «καρότο» για να σιωπήσουμε, να κλείσουμε τα
μάτια στο βασικό πρόβλημα, το «μαστίγιο».
Δεν χρειάζεται
να είναι κανείς ευρωσκεπτικιστής για να κατανοήσει το προβληματικό καθεστώς των
προγραμμάτων ΕΣΠΑ: έγκριση προγραμμάτων για θέσεις αποκλειστικά ευελιξίας,
ορισμένου χρόνου συμβάσεις, απογυμνωμένες
από δικαιώματα του εργατικού δικαίου. Μια ματιά στους απασχολούμενους
μέσω ΕΣΠΑ σε άλλους κλάδους μας δίνει μια γεύση: καθυστερήσεις στις πληρωμές,
μερικές καταβολές, άγχος επανέγκρισης του προγράμματος, καθημερινή καταγραφή
των εργασιών που θα δικαιολογήσουν τη λήψη του πακέτου, παρακράτηση πολλές
φορές των ποσών από τον εργοδότη.
Ο μόνος δρόμος είναι αυτός της
συλλογικότητας και της αλληλεγγύης. Ο ατομικός δρόμος και ο ανταγωνισμός των
νέων μεταξύ τους για τη διεκδίκηση μιας θέσης με 500 ευρώ, το κυνήγι σεμιναρίων
και πιστοποιήσεων, η πάλη μεταξύ νέων και παλιών εργαζομένων, αποπροσανατολίζει
και αφήνει στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπεύθυνους. Ασκούμενοι, νέοι
δικηγόροι και μικροί και μεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες, βιώνουμε την
υποβάθμιση της δουλειάς μας, την κερδοσκοπία των εταιριών και των μεγάλων γραφείων
στις πλάτες μας και αυτό είναι που μας ενώνει. Πρέπει να βρούμε το θάρρος να
πούμε όχι στην ανασφάλεια που μας επιβάλουν, στην προσπάθειά τους να περάσουν
στο DNA
μας την ανικανότητα να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του επαγγέλματος. Να
βάλουμε φρένο στη γιγάντωση τους εις βάρος μας, στην εργασιακή εκμετάλλευσή που
μας επιβάλουν.
Ως Κίνηση Ασκούμενων και Νέων
Δικηγόρων καλούμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του Συλλόγου, τους ασκουμένους
και τους φοιτητές, να συνταχθούν ενάντια στον αποκλεισμό μας από το ελεύθερο
επάγγελμα, ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας μας. Να διαμορφώσουμε ένα κοινό
Μέτωπο αντίστασης στις αλλαγές, να θέσουμε τις βάσεις για την κοινή οργάνωση
και πάλη των επισφαλώς εργαζόμενων και μισθωτών δικηγόρων!
· Ανατροπή
του Ν. Κατρούγκαλου, ασφαλιστικές και φορολογικές ελαφρύνσεις που θα επιτρέπουν
την ένταξή μας με αξιοπρεπείς όρους στο ελεύθερο επάγγελμα. Όρια στους ισχυρούς
και όχι στους μεσαίους δικηγόρους
· Απόρριψη
των προτάσεων της Ολομέλειας των δικηγορικών Συλλόγων για την αλλαγή του θεσμού
της άσκησης. Καμία συζήτηση για υποχρεωτική εκπαίδευση και αυστηροποίηση των
εξετάσεων
· Αναγνώριση
των ασκούμενων και των συνεργατών σε δικηγορικά γραφεία και εταιρίες, ως αυτό
που πραγματικά είναι: εξαρτημένοι εργαζόμενοι.
-Υποχρεωτική σύναψη σύμβασης
εξαρτημένης εργασίας
-Θέσπιση κατώτατου αξιοπρεπούς
μισθού και όχι αμοιβή-χαρτζιλίκι
-Υποχρεωτική ασφάλιση των
ασκούμενων και δικηγόρων από τον εργοδότη
-Δικαίωμα σε ωράριο, πληρωμή των
υπερωριών, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης
x
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου