Εκλογές ΕΑΝΔΙΘ 2020: Γιατί αγωνιζόμαστε;

Το ερώτημα στην κλασσική πολιτική και συνδικαλιστική πρακτική έχει την πιο απτή υφή: "γιατί παλεύετε;". Αυτό με την σειρά του βρίσκει απάντηση στα διάφορα αιτήματα, στα κείμενα, τις τοποθετήσεις κάθε πολιτικής δύναμης, ανάλογα με τον τρόπο που στέκεται στο πολιτικό και ιδεολογικό στίβο. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε σειρά κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, που εξακόντισαν στο πυρ το εξώτερον κάθε έννοια ελπίδας για οποιαδήποτε άλλη πορεία του τόπου, της κοινωνίας, της νέας γενιάς και, τελικά, των ελεύθερων επαγγελμάτων. Το κλίμα είναι αρνητικό, οι αγώνες των εργασιακών κλάδων εξαφανίζονται, η κοινωνία βαδίζει προς όλο και πιο μαύρες ατραπούς. 

Σε αυτά τα πλαίσια, το ερώτημα μεταστρέφεται: "Γιατί αγωνίζεστε..".
Από πίσω, κρύβεται και ένα ενδιαφέρον επίρρημα, που υπονοείται: "...ακόμα;".

Αυτοί με τις έτοιμες απαντήσεις και αυτοί με τα αναπάντητα ερωτήματα

Κάποιοι αφιερώνονται σε έναν συνδικαλισμό έτοιμων απαντήσεων. Όλη μέρα εν πλήρη ετοιμότητα να απαντήσουν ως ιδιότυποι προϊστάμενοι ΚΕΠ σε κάθε ερώτηση. Όλα τα κάνουν γιατί "νοιάζονται". Διαμορφώνεται γύρω τους ένα μύθευμα του σούπερ-αντιπρόσωπου: όλα θα στα πει για τις υπηρεσίες, θα νουθετήσει ακόμα και για να σου δώσει τις υγειονομικές συμβουλές. Θα θυμώσει όταν δεν τον εμπιστευτείς: επιμένει να του αναθέσεις την πολιτική και συνδικαλιστική σου ανησυχία. Τι σου ζητάει τελικά, σε μία εποχή που όλα γκρεμίζονται; Στο λέει και το αφεντικό που κάνεις άσκηση, "αυτοί είναι καλά παιδιά...". Σε κάθε περίπτωση, σε κάποια πράγματα υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις και κάποιοι ακόμα πιο έτοιμοι να στις δώσουν.

Κάποιοι στραφήκαμε στις συλλογικές λύσεις και δράσεις, όταν γεμίσαμε ερωτήματα που δεν βρίσκουν εύκολες και έτοιμες απαντήσεις. Ούτε οι υπεργολάβοι της πολιτικής μπορούν να απαντήσουν: γιατί πληρώνω τόσες εισφορές; Πώς θα κρατήσω ένα γραφείο; Γιατί δεν αναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα μου; Πώς θα ακουστώ, θα διεκδικήσω μία καλύτερη θέση στο επάγγελμα; Υπάρχει μέλλον στην δικηγορία, ή μετατρέπεται σε ένα κλειστό κλάμπ για παλαιούς και νέους γιάπηδες, στο οποίο εσύ δεν θα είσαι ούτε καν υπάλληλος;

Οι βασικές μας αρχές

Όσοι επιλέξαμε απο νωρίς τον δρόμο των ερωτήσεων, προσπαθούμε να πιάσουμε το νήμα από κάποιες βασικές αρχές.

• Πρώτη αρχή: στα συλλογικά προβλήματα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις.
  Το πρόβλημα του καθενός απο εμάς δεν είναι ατομικό: γιαυτό ακριβώς το αντιμετωπίζουμε όλοι. Τα προβλήματα είναι κοινά, οι λύσεις και οι δράσεις πρέπει να συζητούνται. Αντ'αυτού, τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε μόνο φίμωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ασφαλιστικό. Αίτημα 15 συναδέλφων για ΓΣ  ΕΑΝΔΙΘ τον Νοέμβρη. Έγινε τον Φλεβάρη. Δικαιολογία: "Δεν υπήρχε λόγος να συγκεντρωθεί το σώμα...". 
• Δεύτερη αρχή: αυτό που ταρακουνάει και δημιουργεί γεγονότα είναι η συλλογική δράση πολλών συναδέλφων. Η μαζικότητα. Η δημοκρατία έχει και αυτό το καλό: ενισχύει την συμμετοχή. Όταν οι δείκτες συμμετοχής σε δράσεις είναι χαμηλοί, προφανώς αυτό κάτι δείχνει για το επίπεδο δημοκρατίας στο σωματείο. Για κάποιο λόγο ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Το να ζωντανέψει η ΕΑΝΔιΘ σχετίζεται άμεσα με την ενίσχυση της συμμετοχής στην απόφαση και την δράση. Αντ'αυτού, είδαμε ένα σφιχτό Δ.Σ., που ο,τιδήποτε δεν μπορούσε να ελέγξει, βιάστηκε να το καταδικάσει ως "εξωθεσμικό δρόμο". Πουθενά δεν είδε στους 1200 συναδέλφους, που απέστειλλαν δυναμικά τις υπογραφές τους και έγιναν πανελλήνιο θέμα, ένα κενό εκπροσώπησης. Ή δικές τους ευθύνες.
• Τρίτη αρχή: Στην εποχή διάλυσης του επαγγέλματος, οι αλλαγές δεν έρχονται εν κενώ. Αλλά, όπως έδειξε το Ασφαλιστικό και η Διαμεσολάβηση, υπηρετούν μεγάλα συμφέροντα. Δεν υπάρχει δρόμος να ανασάνει ο μέσος δικηγόρος, ο συνεργάτης, ο μισθωτός, ο ασκούμενος, έξω από την οργάνωση απέναντι σε όσους οργανωμένα και μεθοδικά προκαλούν ασφυξία στο επάγγελμα. Αλλά και τους εκπροσώπους τους στους Συλλόγους. Το δείξαμε, όταν πέρυσι πήγαμε 30 ασκούμενοι στις Σέρρες και εκπροσωπήσαμε το σώμα στο Συνέδριο της Ολομέλειας των Προέδρων, όπου για πρώτη φορά συζητήθηκε η άσκηση. Κανείς εκλεγμένος από οποιαδήποτε Ένωση δεν παρίστατο. Ο λόγος; Δεν θα μας ακούσουν. Σαφές, αν δεν πάει κανείς. Αν δεν δοκιμάσει, δεν σπάσει αυγά κυρίως με τον φόβο του.
  
  

Να αποκτήσουμε φωνή στην Ένωση - Να ζωντανέψει το Σωματείο

Δεν εμφανιζόμαστε ως φοβεροί σούπερ-αντιπρόσωποι των ΚΕΠ και ΚΕΚ, των έτοιμων απαντήσεων. Αυτά κάποιοι τα πουλάνε με την σέσουλα. Είμαστε αυτοί που έχουμε αναπάντητα ερωτήματα και ξέρουμε πού να τα απευθύνουμε. Έχουμε ένα δρόμο για να ξεκινήσει να λύνει το κουβάρι. Σεβόμαστε την πλειοψηφία και ολόκληρο το σώμα, γιατί μόνο αυτά θα ανοίξουν νέους δρόμους, ακόμα και για τον καθένα απο εμάς.

Δεν είμαστε κάτι καινοτόμο, ίσως να είμαστε κάτι νέο. Απλώς εκφράζουμε μία αναγκαιότητα: υπάρχουν μαζικές φωνές, που πρέπει να εκφραστούν. Πρέπει να καλυφθεί το κενό.

Σε αυτήν την κατεύθυνση εργαζόμαστε, για ένα σωματείο μαζικό, δημοκρατικό, συμμετοχικής συλλογικής διεκδίκησης και δράσης.

Ώρα να γίνουμε ορατοί και στα σωματεία μας.

(* Ο Δ. Ρ. Πλιακογιάννης είναι δικηγόρος, μέλος της Κίνησης και θα είναι υποψήφιος για τις αρχαιρεσίες ΕΑΝΔΙΘ την Πέμπτη, 11/06/2020, στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονικής)