Διαμεσολάβηση: Ένα σύντομο χρονικό της εισαγωγής του θεσμού

του Σ.Α.

ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ - ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

30 Νοεμβρίου έχει προγραμματιστεί η θέση σε ισχύ του νόμου για την υποχρεωτική υπαγωγή σε διαμεσολάβηση για τις αστικές και εμπορικές υποθέσεις, μετά από μια περίοδο αναστολής εφαρμογής του αντίστοιχου νόμου (Ν.4512/2018). Ένα σύντομο ιστορικό της διαμεσολάβησης στην Ελλάδα έχει ως εξής: Τέθηκε, αρχικά, στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης στις 28 Δεκεμβρίου πρόταση Διαβούλευσης της «ιδιωτικής διαμεσολάβησης», με καταληκτική ημερομηνία διαβούλευσης 5 μέρες αργότερα, στις 2 Ιανουαρίου. 15 μέρες αργότερα, 17/01/2018 ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο. Ο σχετικός νόμος προέβλεπε έναρξη εφαρμογής 9 μήνες αργότερα στις 17 Οκτωβρίου. 

Με τροπολογία έναν μήνα περίπου πριν την έναρξη ισχύος, ανεστάλησαν –κυρίως λόγω αντιδράσεων και της σχετικής γνωμοδότησης, 34/2018, της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου- οι διατάξεις του νόμου έως 16 Σεπτεμβρίου 2019. 6 μόλις μέρες πριν την τελική θέση σε ισχύ του θεσμού της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης ανεστάλη με τροπολογία για την 30-11-2019 «λόγω ανεπάρκειας του χρόνου για την ενσωμάτωση των απαιτούμενων αλλαγών». Φαίνεται, λοιπόν, ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανεξάρτητα από την Κυβέρνηση στην οποία πολιτικά υπάγεται, προωθεί το συγκεκριμένα θεσμό. 

Η εν μέρει κουραστική αναφορά στις παραπάνω βασικές ημερομηνίες έχει έναν βασικό σκοπό: να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται η εισαγωγή του θεσμού στο ελληνικό σύστημα απονομής Δικαιοσύνης. Αρχικά με έναν επιθετικό τρόπο ανακοινώνεται σαν πυροτέχνημα η άμεση εφαρμογή του θεσμού, πραγματοποιούνται γρήγορα οι απαραίτητες σχετικές ενέργειες και δημοσιοποιείται η ημερομηνία και ο τρόπος εφαρμογής του θεσμού. Λίγες μέρες, όμως, πριν την τελική εφαρμογή οι διατάξεις αναστέλλονται. Αιτία αυτού δεν είναι ούτε η έλλειψη χρόνου για τη διαδικασία ενσωμάτωσης, καθώς ο μηχανισμός λειτουργεί άψογα και ταχύτατα όταν το επιθυμεί, ούτε οφείλεται στην ευαισθησία του Υπουργείο σε σχετικές αποφάσεις και γνωμοδοτήσεις των ανώτατων δικαστηρίων μας, καθώς έχουμε επανειλημμένα δει την σχετική απαξίωση αυτών. 

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΙΓΗ - ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΔΡΑΝΕΙΣ - ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ!

Είναι ζήτημα επιλογής μίας συγκεκριμένης διαδικασίας ώστε να συνηθίσει ο καθένας αλλά κυρίως ο κόσμος της Δικαιοσύνης (Δικαστικός και Δικηγορικός κλάδος) την ιδέα του ότι θα εφαρμοστεί ο θεσμός αυτός. Πράγματι, απαιτείται πλήρης επαγρύπνηση ώστε να υπάρξει η αντίσταση του αναγκαίου αυτού μεγέθους που θα είναι ικανή ώστε να αποτρέψει ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Πραγματικό ζήτημα αποτελεί αν αρκούν απλές διακηρύξεις καταδίκης της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, όπως το δελτίο τύπου της Συντονιστικής Επιτροπής της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων 11-12/10/19. 

Έχει πλέον αποδειχτεί ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι είναι σε θέση άμυνας και αναμονής, ενώ περισσότερο επενδύουν στο πολιτικό παιχνίδι αφ'υψηλού παρά στην δική μας οργάνωση και δράση. Αυτό συμβαίνει γιατί το σώμα που στελεχώνει αυτούς τους Συλλόγους, κατά μείζονα λόγο, αποτελείται από δικηγόρους που είτε αδιαφορούν είτε και θα επωφεληθούν με χίλιους τρόπους από την νέα διαδικασία. Αυτή, άλλωστε, δεν χτυπά τον μεγαλοδικηγόρο, που οι αμοιβές του ήταν έτσι και αλλιώς απρόσιτες για τους απλούς πολίτες, αλλά τον μέσο δικηγόρο, αυτόν που την ανέχεια της κρίσης την αντιμετωπίζει στην δική του επιβίωση, στα πρόσωπα των πελατών του, για τους οποίος το επιπρόσθετο έξοδο των 50 ευρώ χωρίς κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης δεν αποτελεί ευκαταφρόνητο ζήτημα!

Να ανοίξουμε την συζήτηση, να ενημερωθούμε, να υπερασπιστούμε το δικαστήριο ως τον φυσικό χώρο απονομής του δικαίου και διεξαγωγής της εργασίας μας ως δικηγόροι, να υπερασπιστούμε τον πολίτη και την πίστη του σε μία δικαιοσύνη προσβάσιμη, ορθοδίκαιη, δημόσια και όχι ιδιωτική! Να ακουστεί η φωνή κάθε δικηγόρου απέναντι στα εκτρώμματα τους!