Καταγγελία: Εικονικές αποχές από εικονικές ηγεσίες

Εικονικές αποχές από εικονικές ηγεσίες

   Στα πλαίσια της εφαρμογής των αποφάσεων της Συντονιστικής επιτροπής, το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου και ιδιαίτερα η ηγεσία του, πανηγυρίζουν για την διεξαγωγή του μεγάλου αγώνα υπεράσπισης των δικηγόρων με... μία μέρα αποχή. Μία τυχαία Πέμπτη. Για το δικαστικό ένσημο. Χωρίς κανέναν άλλο συντονισμό μεταξύ συναδέλφων, πέρα από τις κλειστές συνεδριάσεις κεφαλών, οι οποίες μάλιστα κατ'επανάληψη έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν το δικό μας συμφέρον κατά νου. Στην καλύτερη περίπτωση, κηρύττουν τον ησυχασμό και την αναμονή, στην χειρότερη, η εγκληματική αδράνεια εκφράζει την συμφωνία με τις προτεινόμενες αλλαγές στο Ασφαλιστικό και την εισαγωγή της διαμεσολάβησης. Καθόλου δεν ιδρώνει το αυτί τους για την μετατροπή των δικηγόρων σε διαφημιστές ιδιωτικών εταιριών επί ποινή απαραδέκτου μίας συζήτησης που δεν έγινε ποτέ: αυτής της σοβαρής απάντησης του κλάδου στην βίαιη μεταμόρφωση του, στις βαθιές και δομικές ανισότητες στο επάγγελμα, στην μετατροπή της δικαιοσύνης σε ένα χώρο απρόσιτο για τον πολίτη και μπίζνα για τους επιχειρηματίες.

Είμαστε αδιάφοροι;

      Σε ποιά Γενική Συνέλευση να συμμετέχεις, όταν το Δ.Σ. του Συλλόγου σου ήδη κάνει σεμινάρια διαμεσολάβησης, ήδη πανηγυρίζει με μεγάλες εκδηλώσεις την εισαγωγή της; Με ποιόν ακριβώς να συζητήσεις τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις, όταν σχεδόν όλο το Δ.Σ. σου ωφελείται από αυτές, και γι'αυτό δεν λέει κουβέντα για το ζήτημα; Ποιά όργανα να εμπιστευτείς, όταν αυτά τα ίδια πάνε και προδίδουν θέσεις και συμφέροντα σε Ολομέλειες, Υπουργούς και στους πάσης φύσεως δρομολογητές των εξελίξεων στο χώρο της δικαιοσύνης; 

   Είναι αδιάφορος ο δικηγορικός κόσμος; Όλες οι διάφορες εναλλακτικές των απόψεων της "πιάτσας" πετούν την ευθύνη για την αποσυγκρότηση των συλλογικών διαδικασιών στον συνάδελφο που δεν προσήλθε στις γενικές συνελεύσεις. Οι οποίες δεν προωθήθηκαν καθόλου. Όχι με ποστάκια το Facebook και αφισοκόλληση της κακιάς ώρας: μέσα από πολύμορφες δράσεις ενημέρωσης, με ευθύνη του Δ.Σ., αλλά κυρίως μέσα από την ουσιαστική νοηματοδότηση της συζήτησης, θα έβρισκε νόημα ένας κόσμος να συμμετέχει και να αγωνιστεί. Όταν, όμως, σε ουσιαστικό επίπεδο, οι δράσεις και τα επιχειρήματα των ηγεσιών καταγράφονται καθαρά ως χείρα βοηθείας στις προτεινόμενες αλλαγές, είναι επόμενο ότι κανείς πλέον δεν θα τις εμπιστευτεί. Και ορθώς. Επομένως, οι λόγοι της χαμηλής συμμετοχής δεν είναι τεχνικοί ή ατομικοί, αλλά βαθύτατα πολιτικοί και συνδικαλιστικοί.

Η έλλειψη πολιτικής και συνδικαλιστικής οργάνωσης του κλάδου σε μία εποχή πιο αναγκαία από ποτέ

     Υπάρχουν προβλήματα στην συμμετοχή των συναδέλφων του κλάδου.Αυτό συμβαίνει, γιατί δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση και δράση στους κόλπους μας. Αυτή γίνεται ευκαιριακά και αντανακλαστικά από τους Συλλόγους, που έχουν κυρίως επαγγελματική φύση. Και αυτή η δράση που γίνεται, αναγκαστικά φέρει το χαρακτήρα των επαγγελματικών και όχι των πολιτικών συσχετισμών: στην ουσία, αποτελεί ανάθεση των συμφερόντων σε μεγαλοδικηγόρους, να τα "λύσουν" με τους εκάστοτε Υπουργούς. Αυτό έγινε το 2015. Αυτό γίνεται πάντοτε, γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει η ανάθεση.

      Κανείς βέβαια δεν μηδενίζει τους αγώνες που έδωσαν οι συνάδελφοι το 2011 και το 2015. Τα προβλήματα, βέβαια, συμμετοχής υπήρχαν και τότε. Τι διαφορετικό υπάρχει σήμερα, και δεν κινείται φύλλο; Το γεγονός ότι, το 2011 ο κόσμος γέμιζε πλατείες, και το 2015 ο κόσμος ανέδειξε ένα περιθωριακό αριστερό κόμμα σε κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι οι συλλογικοί του αγώνες τώρα βρούν εκφραστές. Η ηχηρή κατάρρευση του μύθου του ΣΥΡΙΖΑ, η στυγνή προδοσία των "αριστερών" μνημονίων, άφησαν αποτύπωμα στους συλλογικούς αγώνες. Το ότι η μόνη εναλλακτική στην Νέα Δημοκρατία και την πολιτική της είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ναρκοθετεί οποιαδήποτε συζήτηση κεντρικής πολιτικής σύγκρουσης. Τους ξέρουμε. Έτσι, οι συνάδελφοι προτιμούν να εναποθέσουν τις ελπίδες στην μικροπολιτική του Μητσοτάκη, ευελπιστώντας η ασφαλιστική εξόντωση και αποσάρθρωση του συστήματος να μετριαστεί από τις φορολογικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης. Αυτό αποτελεί τον δεύτερο μύθο που θα καταρρεύσει ηχηρότατα, και γι'αυτό χρειάζεται ήδη προετοιμασία. 

Κίνημα βάσης των δικηγόρων - Να οικοδομήσουμε δίκτυα υπεράσπισης των συμφερόντων μας!

      Κανένα μέτωπο δεν έκλεισε ακόμα. Η δική μας αδυναμία μόνο θα διευκολύνει τον νεομνημονιακό περίπατο μέτρων και αλλαγών που διαλύουν το επάγγελμα μας και την δικαιοσύνη. Να μάθουμε από τα λάθη μας: καμία ανάθεση στους μεγαλοδικηγόρους, καμία αναμονή από τις πολιτικές ηγεσίες των μνημονίων. Να μετρήσουμε βήματα στην συνδικαλιστική μας οργάνωση: να οικοδομηθεί κίνημα βάσης των δικηγόρων, που θα συζητήσει, θα αποκαλύψει, θα απορρίψει συνειδητά τις αλλαγές με την διαμεσολάβηση και το ασφαλιστικό. Να αμφισβητήσουμε την μονοκρατορία αυτών, που μόνο το δικό μας συμφέρον δεν έχουν κατά νου. 

      Αλλιώς, θα βλέπουμε μόνο "συμβολικές αποχές", που θα αποτελούν πλυντήρια ανίκανων ή εχθρικών στο σώμα του κλάδου ηγεσιών. Αυτές οι εικονικές καταστάσεις, όταν οι ίδιοι οι Πρόεδροι υποβιβάζουν τους συναδέλφους ως αδιάφοροι, ενώ μεθοδεύσαν με κάθε τρόπο την απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών, δεν αποτελούν καμία πτυχή της λύσης. Είναι το πρόβλημα.