Σχόλιο σχετικά με τις δηλώσεις του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας για τους ασκούμενους
Στα πλαίσια της
αναθεώρησης του κώδικα δικηγόρων έχουν αρχίσει, όπως είναι γνωστό, να διαμορφώνονται
προτάσεις των Δικηγορικών Συλλόγων ανά την Ελλάδα για το καθεστώς εργασίας των
δικηγόρων αλλά και των ασκουμένων. Ο
Πρόεδρος του ΔΣΑ, κ. Βερβεσός, στις 12 Οκτωβρίου και
όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ σχετικά με τις άθλιες συνθήκες εργασίας των
ασκουμένων φάνηκε να μην βρίσκει κανένα πρόβλημα στους όρους εργασίας μας. Για τον Πρόεδρο του ΔΣΑ:
Στην περίοδο της άσκησης
δεν υπάρχει και δεν δικαιολογείται να υπάρχει μισθός, αφού δεν υπάρχει σχέση εξαρτημένης
εργασίας, παρά καθεστώς μαθητείας. Οι ασκούμενοι είναι απόφοιτοι των Σχολών
Νομικής, που δεν έχουν ουσιαστικές γνώσεις δικηγορίας και επομένως είναι λογικό
να μην αμείβονται.
Το πρόβλημα για τον
Πρόεδρο του ΔΣΑ είναι ο μεγάλος αριθμός των και των αποφοίτων Νομικών Σχολών, η δε λύση η
περαιτέρω αυστηροποίηση των εξετάσεων των Δικηγορικών συλλόγων. Χαρακτηριστικά
δήλωσε: "Οι εξετάσεις έχουν
γίνει από την πολιτεία και δεν έχουμε ευτυχώς το φαινόμενο του 95% να
περνάνε, αλλά περνάει περίπου ένα 70% και ελπίζουμε συν τω χρόνω να το
περιορίσουμε". Ακόμη
περήφανα δήλωσε ότι θα καθιερώσει υποχρεωτικά
σεμινάρια για ασκούμενους, διάρκειας 6 μηνών, ενώ έκανε λόγο και για σχολή
δικηγόρων.
Το πρόβλημα είναι οι
ίδιοι οι ασκούμενοι οι οποίοι δεν καταγγέλλουν τον δικηγόρο στον Σύλλογό τους, αφού
κάποτε (;) ο ΔΣΑ είχε αποφασίσει 600 ευρώ κατώτατη αμοιβή για τους ασκούμενους.
Στο ίδιο κλίμα ο Κοσμήτορας της
Νομικής Σχολής Αθηνών, Δ. Παπαδημητρίου, ασπαζόμενος τις θέσεις του
Προέδρου του ΔΣΑ, μίλησε για σπατάλη του χρόνου τον δικηγόρων, που μας βοηθούν
να μάθουμε το αντικείμενο και μας περιέγραψε το όραμά του να αποκλείεται το 50% των ασκουμένων από την πρόσβαση στο επάγγελμα στα
πρότυπα της Γαλλίας.
Η πραγματικότητα μέσα από τα μάτια των
ασκουμένων
1.Η άσκηση είναι πραγματική- de facto
προσφορά εργασίας
Εάν είναι κάτι αλήθεια από τα όσα παραπάνω
περιγράφηκαν, είναι ότι η άσκηση αντιμετωπίζεται ως μαθητεία, αφού δεν υπάρχει
κανένα θεσμικό πλαίσιο που να μας προστατεύει απέναντι στον δικηγόρο-
δικηγορική εταιρία- εργοδότη μας. Είναι ακριβώς αυτό, που τους δίνει δικαίωμα
παρά την πραγματική προσφορά εργασίας, να αντιμετωπιζόμαστε σαν «παιδιά για όλες τις δουλειές», χωρίς
δικαιώματα σε ωράρια, μισθούς, υπερωρίες και ότι άλλο φέρει η ιδιότητα του
εργαζομένου. Ο ασκούμενος είναι αυτός που θα συντάξει τα δικόγραφα, θα τρέξει
στις υπηρεσίες, θα «κρατήσει πινάκιο», θα πληρώσει μέχρι και τους λογαριασμούς
του σπιτιού του δικηγόρου του. Στην πραγματικότητα τελούμε ταυτόχρονα χρέη
γραμματέα, δικηγόρου, νοικοκυράς κτλ κτλ. Και όλα αυτά χωρίς μισθό ή στην
καλύτερη με 300 ευρώ. Την ίδια στιγμή ενώ δεν αναγνωριζόμαστε ως εργαζόμενοι
είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε 30 ευρώ το μήνα σε εισφορές για την ασφάλισή
μας. Ακόμη και ο πιο αφελής θα καταλάβαινε ότι ο ασκών δικηγόρος όχι απλά δεν σπαταλά καθόλου χρόνου για να μας «μάθει τη
δουλεία», αλλά αντίθετα κερδίζει από εμάς χρόνο και χρήμα από την πληθώρα
αρμοδιοτήτων που μας έχει αναθέσει. Εκμεταλλεύεται το θεσμό της άσκησης,
την έλλειψη σύμβασης και άρα όρων εργασίας και προσλαμβάνει έναν ασκούμενο,
αντί να προσλάβει έναν εργαζόμενο με πλήρη δικαιώματα, δικηγόρο ή γραμματέα.
2.Εργασιακός κανιβαλισμός η ρητορεία
«είμαστε πολλοί» και η επιθυμία για αποκλεισμό των νέων δικηγόρων από το
επάγγελμα
Το πρόβλημα της επισφάλειας στον κλάδο των
δικηγόρων, έχει βαθιά, αλλά ξεκάθαρα αίτια. Δεν έχει λείψει ούτε η δικηγορική
ύλη ούτε οι ικανότητες των νέων αποφοίτων των Νομικών Σχολών για να μιλάμε για
υπεράριθμους που δεν μπορούνε να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας. Την ίδια στιγμή τα τελευταία χρόνια μειώνεται
ραγδαία ο αριθμός των εν ενεργεία δικηγόρων. Αυτό που έχει συντελεστεί στα χρόνια της κρίσης είναι η διάλυση του
ελεύθερου επαγγέλματος, η αδυναμία ενός νέου νομικού να ανοίξει το δικό του
γραφείου, ο εκτοπισμός μικρών δικηγορικών γραφείων από τις δικηγορικές εταιρίες
και τους δικηγόρους που έχουν ενταχθεί «στη μεγάλη πιάτσα». Εάν θέλουμε να
αναζητήσουμε τα αίτια ας κοιτάξουμε στα υπέρογκα ποσά που καλείται να καταβάλει
ένας ελεύθερος επαγγελματίας σήμερα, σε εισφορές, φόρους, νοίκια κτλ. Ας
κοιτάξουμε στο ασφαλιστικό Νομοσχέδιο/2015 της Κυβέρνησης Σύριζα που οδήγησε
εκτός επαγγέλματος μία μεγάλη μάζα δικηγόρων. Είναι ζητήματα που οι δικηγορικοί
σύλλογοι τα «φάγανε αμάσητα» για να ρθούνε να μας πούνε σήμερα ότι «τι να
κάνουμε πρέπει η νέα γενιά να πεταχτεί στην απ΄έξώ». Η λύση δεν είναι να
αποκλείσουμε τη νέα γενιά νομικών, να μειώσουμε τους εισακτέους, να γίνουνε πιο
αυστηρές οι εξετάσεις. Η λύση είναι να μπει ένα φρένο στη διάλυση του ελεύθερου
επαγγέλματος και στην αναδιάρθρωση της δικηγορίας στα πρότυπα αμερικάνικων
μοντέλων επικράτησης των δικηγορικών εταιριών.
3. Για την αποποίηση ευθυνών και την ενοχοποίηση της γενιάς μας
Είναι πολλές οι φωνές
που μιλούνε για ευθύνη των ασκουμένων για την παρούσα κατάσταση και ξεδιάντροπη
η προσπάθεια δημιουργίας ενοχικών συνδρόμων στη γενιά μας. Η ατομική ευθύνη για
την εργασιακή βαρβαρότητα που βιώνουμε ή λογική του «φταις εσύ που αποτυγχάνεις»
έχει εισέλθει στην ελληνική πραγματικότητα την περίοδο της κρίσης και
λειτουργεί συχνά αποθαρρυντικά στην απόδοση ευθυνών στους πραγματικούς
ιθύνοντες. Έτσι, φταίει ο ασκούμενος που δεν καταγγέλλει τον εργοδότη του(κάτι
που ακούσαμε και από την ίδια της ΕΑΝΔΙΘ στη Θεσσαλονίκη), φταίει ο νέος
δικηγόρων που δεν έχει αρκετά προσόντα στο βιογραφικό του, φταίει γενικά η
ευαισθησία μας και η έλλειψη σκληραγώγησής μας. Η μαζική προπαγάνδα που
εξαπολύεται από την Κυβέρνηση, και από τους θεσμικούς παράγοντες έχει ένα
απώτερο στόχο: Να περάσει στο DNA των
νέων εργαζομένων στη χώρα μας ότι είναι ζήτημα προσωπικής αποτυχίας ο
εργασιακός μεσαίωνας που του ετοίμασαν».
Ως Κίνηση Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων, δεν έχουμε να περιμένουμε
τίποτα από τις ηγεσίες των Δικηγορικών Συλλόγων που φαίνεται να διάλεξαν
πλευρά. Η πίστη μας βρίσκεται στη συλλογικότητα, στην οργάνωση στους χώρους
εργασίας μας, στον κοινό αγώνα ασκούμενων και νέων δικηγόρων. Έχουμε επίγνωση
της δυσκολίας του εγχειρήματός μας και έχουμε αντιληφθεί ότι το ζήτημα δεν θα
λυθεί ούτε στα κλειστά Διοικητικά Συμβούλια της Εανδιθ, ούτε στις «διαπραγματεύσεις»
της με το Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκη, ο οποίος συμμερίζεται απόλυτα τις
θέσεις του Προέδρου του ΔΣΑ. Θα βάλουμε τα δυνατά μας, ώστε να ανοίξει η συζήτηση
ενόψει της επικείμενης αναθεώρησης του κώδικα δικηγόρων σε όλο το σώμα
ασκούμενων και νέων Δικηγόρων.
Καταγγέλλουμε τις
δηλώσεις του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. Θα διεκδικήσουμε με την
ενεργό συμμετοχή μας και τη συνεισφορά μας:
-Την κατάργηση της μαθητείας και την αναγνώριση της άσκησης ως
εξαρτημένης εργασίας με πλήρες νομικό προστατευτικό πλαίσιο.
-Την ανατροπή του νέου ασφαλιστικού
-Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων που απορρέουν από εξαρτημένη εργασία για
τους συνεργάτες δικηγόρους σε δικηγορικά γραφεία και εταιρίες.
-Την μείωση των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων των δικηγόρων
πηγή: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10041488
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου