Από την εχθρότητα των Συλλόγων στην αδυναμία των Ενώσεων: Τι χρειαζόμαστε

Τα σοβαρά προβλήματα και τα χαμηλά αντανακλαστικά των Συλλόγων και των Ενώσεων

Δύο κομβικά ζητήματα αναδείχθηκαν το τελευταίο διάστημα στην ζωή του δικηγόρου: Ασφαλιστικό και διαμεσολάβηση. Η διαμεσολάβηση αμφισβητεί την ίδια την ανάγκη ύπαρξης μας, ενώ φορτώνει βάρη στον πολίτη, τα οποία φαίνονται σαν κόστη που εμείς του επιβάλλουμε, σε μία οικονομικά δύσκολη συγκυρία.Το Ασφαλιστικό ολοκληρώνει το μνημονιακό έργο Κατρούγκαλου και ωθεί την μεγάλη μάζα των μικρομεσαίων και νεοεισερχόμενων δικηγόρων στην συσσώρευση ασφαλιστικών χρεών και, τελικά, την έξοδο από το συλλογικό σύστημα προς την ιδιωτική ασφάλιση, με ελάχιστες ασφαλιστικές απολαβές για την μεγάλη μάζα και ελαφρύνσεις για τους ισχυρούς επιχειρηματίες του κλάδου. Μας αναγκάζουν να πληρώνουμε τις μειώσεις τους!

     Οι Σύλλογοι φανερά στάθηκαν απωθητικοί εως και εχθρικοί, αν μιλάμε ουσιαστικά, στα καθήοντα που ανοίγαν τα παραπάνω.

• Δεν έγιναν βασικά βήματα έγκαιρης ενημέρωσης του σώματος και προετοιμασίας μίας αγωνιστικής κατάστασης στο δικηγορικό σώμα, όπως απανωτές συζητήσεις και εκδηλώσεις, ενημέρωση στις σελίδες, αναλύσεις κ.ο.κ.
• Δεν ληφθηκε καμία πρωτοβουλία συντονισμού στον κλάδο, παρά μόνο λειτούργησε η «σιδηρά πειθαρχία» της Συντονιστικής Επιτροπής, ενός οργάνου που κανείς δεν ξέρει τι συζητά, που δεν εκλέγεται.
• Δεν ήρθαμε σε επαφή και συντονισμό με άλλους ελεύθερους επαγγελματίες που βάλλονται, ώστε να διοργανωθούν μεγάλες κινητοποιήσεις, απεργίες κ.ο.κ., που θα ξέφευγαν από την στενή συντεχνία. 
• Οι Γ.Σ. που έγιναν ήταν φανερά για τα μάτια του κόσμου και την παρέλαση παραταξιακών: γι’αυτό και υποτιμήθηκαν, ορθώς, από το Σώμα των συναδέλφων.
• Στις χειρότερες περιπτώσεις, ενώ δήθεν κάναν κριτική στην διαμεσολάβηση, διοργάνωναν παράλληλα σεμινάρια. Όλα μέσα στο κόλπο και στο παιχνίδι των εντυπώσεων.

   Αντίστοιχα αδύναμες εμφανίστηκαν και οι Ενώσεις. Στις περιπτώσεις αυτές, δεν έγιναν ούτε τα βασικά για τα μάτια του κόσμου. Καμία Γ.Σ. στην χρονικότητα που έπρεπε, παρά μόνο τρείς μήνες μετά. Κανένας συντονισμός, κανένα κοινό πλαίσιο νέων δικηγόρων στην συνέλευση. Σιγή για το αίτημα και τις προτάσεις μας. Το μόνο που κυριάρχησε ήταν από την μία κινήσεις εντυπωσιασμού συναδέλφων που πιστεύουν ότι πολιτική θα πεί ατομική ανέλιξη, και από την άλλη οι προσπάθειες μικρών δυνάμεων να κινήσουν εξελίξεις, που όμως ακόμα πρέπει να καταγράψουν βήματα.

Η δική μας δράση - Απολογισμός

• Ήδη από τις 5/11/2019 καταθέσαμε αίτημα με υπογραφές 15 συναδέλφων, για διεξαγωγή Γ.Σ. ΕΑΝΔΙΘ για το Ασφαλιστικό, ώστε να συνεννοηθούμε και να ετοιμάσουμε δράσεις. Η Γ.Σ. τελέστηκε στις... 13/02/2020!
• Στις 12/11/2019 παρεμβήκαμε στο Δ.Σ. του ΔΣΘ 10 συνάδελφοι της Κίνησης και καταθέσαμε ψήφισμα του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, καθώς το σωματείο μας ουδέποτε συνεδρίασε επι του θέματος.
• Στις 29/11/2019, διοργανώσαμε εκδήλωση με έναν διδάκτορα (Θ. Ψήμμα), έναν καθηγητή Κοινωνικής Ασφάλισης (Α. Στεργίου) και ένα μέλος του ΔΣ του ΔΣΘ (Μ.Κουρουνδή), όπου έγινε σοβαρή συζήτηση γύρω από το θέμα, αλλά ήταν και μία σημαντική στιγμή συντονισμού δυνάμεων στο επάγγελμα. 
• Συγκεντρώσαμε, κατόπιν, 35 υπογραφές ασκούμενων και δικηγόρων, για να κατατεθεί κοινό ψήφισμα - πλαίσιο στην Γ.Σ. του ΔΣΘ, όπου οι ασκούμενοι δεν έχουν καμία φωνή. 
• Τέλος, δημοσιεύσαμε συνολικά 8 άρθρα συναδέλφων/αναλύσεις γύρω από τα επίμαχα ζητήματα, με σκοπό την πληρέστερη πληροφόρηση του σώματος, αλλά και για να δοθεί βήμα έκφρασης σε όποιον ήθελε να συνεισφέρει, συνεχίζοντας την διετή δουλειά μας στο πεδίο της Διαμεσολάβησης.

Αν, όμως, αυτές οι ειλικρινείς προσπάθειες γίνονταν από τις δυνάμεις των όλως αναξιόπιστων Συλλόγων και Ενώσεων, θα μπορούσαν να καταγραφούν σημαντικά βήματα στην ανάκτηση της πολύ τραυματισμένης αξιοπιστίας τους. Αντ’αυτού, συνέδρια, γκαλά, εικονικότητα και σεφερλισμός στο Facebook από ανθρώπους που κατέχουν κεντρικές θέσεις στα όργανα. Ενώ επισυμβαίνει η διάλυση, το άγχος και η υποβάθμιση μας,  η κατάθλιψη στο νέο δυναμικό καλπάζει στα ύψη, βγαίνει μία εικόνα χαλαρότητας, ανημπόριας, κανονικότητας, που βαραίνει το ΔΣ σε όλη την διετία 2018-2020, οπότε ανέλαβε.

Α) Για ένα αξιόπιστο Κέντρο Οργάνωσης, Διαλόγου και Δράσης

Χρειαζόμαστε ένα μαζικό και ισχυρό Κέντρο Διαλόγου, Οργάνωσης και Δράσης. Οι άμαζες και αδύναμες Ενώσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο πίεσης. Για να είναι κάτι μαζικό, να στηρίζεται πρακτικά από πολλύ κόσμο, πρέπει να μπορεί να καταπιάνεται με τα πραγματικά προβλήματα, να κάνει πραγματική πολιτική, να μην τραυματίζει σχέσεις στο εσωτερικό του, να τηρεί βασικούς κανόνες δημοκρατίας στη λειτουργία του, και κυρίως, να βρίσκεται δίπλα στον συνάδελφο όταν «καίει το σίδερο». Από την αδράνεια στο Ασφαλιστικό και την Διαμεσολάβηση ως την εγκληματική ανημπόρια στο Συνέδριο για την Άσκηση στις Σέρρες τον Απρίλιο του 2019, η ΕΑΝΔΙΘ με την τωρινή της ηγεσία έδειξε λιποψυχία και αδιαφορία μπροστά στην υπεράσπιση του βασικού αιμοδότη της: των ασκούμενων και νέων δικηγόρων. Σε όλα τα παραπάνω γεγονότα, εμείς ήμασταν εκεί  και εκτεθήκαμε, συλλογικά και προσωπικά, και μόνο θετικά αποκομίσαμε.

Β) Για ένα μαζικό και μαχητικό κίνημα υπεράσπισης των συμφερόντων μας

Πέρα από το πώς πρέπει να συγκροτείται, σαν κάτι μαζικό, μαχητικό, θαραλέο, δημοκρατικό, ένα τέτοιο κέντρο συντονισμού και αγώνα θα κρίνεται και στο τί τελικά κάνει, τι συνείδηση διαμορφώνει στο σώμα, τι πρωτοβουλίες παίρνει. Καλώς ή κακώς, όσο χρήσιμη και να είναι η εμπειρία των επιστημονικών συνεδρίων, όσο διασκεδαστικά και αν είναι τα γκαλά και η κοινωνικότητα στα social media, η δουλειά μας, όσων αφιερωνόμαστε στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας, δεν είναι αυτή. Υπάρχει ένα τεράστιο σώμα ασκούμενων, νέων και μικρομεσαίων δικηγόρων – συνεργατών, που βιώνει μία πολύ δύσκολη πραγματικότητα ατομικά, ο καθένας μόνος του. 

Σωματείο σημαίνει υπεράσπιση: η υπεράσπιση απαιτεί θάρρος, ακλόνητη βούληση της διοίκησης, οργανωμένο σώμα, μαζικότητα για να προσδώσει ισχύ. Χωρίς όρους ισχύος και επικινδυνότητας, η αναξιοπιστία επιτείνεται γιατί κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον συνάδελφο: έτσι, το ερώτημα, γιατί δεν βρίσκει νόημα ο κόσμος παίρνει άμεση απάντηση. Μία διοίκηση που δεν εμπνέει και δεν ενδιαφέρεται, δεν κινητοποιεί κανέναν.

Γ) Τα δίκαια αιτήματα ασκούμενων και συνεργατών δικηγόρων

Για εμάς, ένα τέτοιο κέντρο θα έπρεπε να παλέψει να γίνουν κτήμα κάθε ασκούμενου και συνεργάτη δικηγόρου τα εξής αιτήματα:

α) Συμβάσεις εργασίας για όλους
β) Κατοχυρωμένες αμοιβές στα όρια και άνω του κατώτατου μισθού.

γ) Ασφαλιστική κάλυψη από τον εργοδότη
δ) Κατοχυρωμένα ωράρια, άδειες, δικαιώματα, παροχές, στα πλαίσια του εργατικού δικαίου

ε) Καμία δυσμενής διάκριση ανάμεσα σε ασκούμενους – νέους δικηγόρους.

Είναι ανάγκη να βρεθούμε, να συνεννοηθούμε, να προετοιμαστούμε, να συμφωνήσουμε σε πέντε βασικά αιτήματα και να αγωνιστούμε για αυτά. Το να συνενωθούν οι βουλήσεις μας απαιτεί ένα ισχυρό Κέντρο Οργάνωσης, Διαλόγου και Αγώνα. Ένα τέτοιο κέντρο οφείλει να είναι μαζικό, ανοιχτό, αγωνιστικό, δημοκρατικό, ώστε να μπορεί να κινητοποιήσει τους συναδέλφους, να ανακτήσει το χαμένο θάρρος στους αγώνες, να αποτελέσει χώρο υπεράσπισης και απεύθυνσης την δύσκολη στιγμή. Οφείλει να αποκτήσει θέσεις για τον κλάδο, οι οποίες να γίνουν κοινή συνείδηση και να οδηγήσουν στην εκδίπλωση διεκδικήσεων. Έτσι, η τραυματισμένη αξιοπιστία, που χωρίς αιδώ κατακρεουργήσαν οι εκλεγμένοι σε Ενώσεις και Δ.Σ., είναι δυνατόν να ανακτηθεί και να αρχίσουμε να μετράμε βήματα στην συλλογική μας οργάνωση. Εμείς για αυτό τον σκοπό παρεμβαίνουμε, για αυτό παλεύουμε: για ένα σύγχρονο ρεύμα διεκδικήσεων – για ένα μαχητικό κίνημα βάσης – για ένα ισχυρό και δημοκρατικό κέντρο διαλόγου και δράσης στον κλάδο.