Σύμφωνα με δημοσίευμα στα ΝΕΑ, ο
Βρούτσης στο νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά θα προβλέψει και τροποποίηση στο
θέμα των απεργιών. Πέρα από το ενδεχόμενο αποζημίωσης, που θα επιστρέψουμε σε
επόμενο συνολικό σημείωμα, προβλέπεται και η διάθεση προσωπικού ασφαλείας για
την ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της επιχείρησης, για να μην επιτάσσονται άλλοι εργαζόμενοι.
Με επιφύλαξη του τελικού νομοσχεδίου που θα τεθεί σε διαβούλευση, να θυμίσουμε τον σκοπό ύπαρξης του προσωπικού ασφαλείας:
Η συνδικαλιστική οργάνωση που κηρύττει την απεργία έχει υποχρέωση να διαθέτει, κατά τη διάρκεια της απεργίας, το αναγκαίο προσωπικό για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της επιχείρησης και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων, κατά το άρθρο 21 παρ. 1 ν.1264/1982.
Το προσωπικό υπάγεται στο διευθυντικό
δικαίωμα του εργοδότη, μόνο όμως για την εκπλήρωση των σκοπών για τους οποίους διατίθεται,
ενώ ο εργοδότης δεν μπορεί να ασκήσει το διευθυντικό δικαίωμα για να υποδείξει εργασίες
που επιδιώκουν την επιστροφή της κανονικής λειτουργίας της επιχείρησης κατά τη διάρκεια
της απεργίας[1]. Το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη κατά τη διάρκεια της απεργίας
είναι περιορισμένο[2], δεν μπορεί να ο εργοδότης να αναθέσει εργασίες στο προσωπικό,
γιατί έτσι εξαφανίζεται όλη ουσία του δικαιώματος απεργίας.
Η μη διάθεση προσωπικού ασφαλείας καθιστά την απεργία παράνομη.
Πάντως, υπάρχει και απόφαση, η ΜονΠρΘεσσ 13134/2015, που εξαρτά την υποχρέωση απο την φύση της απεργίας και το είδος της επιχείρησης, ώστε να είναι δυνατόν να μην χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να διατεθεί προσωπικό, αν δεν προκύπτει απο την φύση της επιχείρησης κίνδυνος ζημίας ή η επιχείρηση δεν είναι κοινής ωφέλειας[3].
Η απεργία είναι συνταγματικό δικαίωμα,
που πρέπει να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική άσκηση του κατά το 25 παρ. 1 του Συντάγματος,
ώστε η περιορισμοί να μην καθιστούν αδύνατη την άσκηση του. Στοιχείο της άσκησης
του δικαιώματος είναι η πρόκληση βλάβης στον εργοδότη: αυτή η συνταγματική αξιολόγηση
δεν μπορεί να κάμπτεται εκ πλαγίου με νομοθετική διάταξη και νόμος που προβλέπει
τέτοιους περιορισμούς πάσχει από αντισυνταγματικότητα. Άμα ένα σωματείο κάνει απεργία
και πρέπει να παρέχει προσωπικό για να λειτουργεί κανονικά η επιχείρηση, εξαφανίζεται
η ίδια η ουσία της απεργίας. Όσο, όμως, ακόμα η έννοια και άσκηση του δικαιώματος
απεργίας απολαμβάνει συνταγματικής εγγύησης, μία τέτοια επιλογή έρχεται σε ευθεία
αντίθεση με τις συνταγματικές διατάξεις του 23 παρ. 1 και 2 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
Ο τέτοιος περιορισμός του δικαιώματος ενόψει της ισχυρής οικονομικής ύφεσης και ανεργίας που έρχεται, μόνο πονηρούς πολιτικούς σκοπούς φανερώνει. Και όμως, η απεργία παραμένει το ισχυρότερο όπλο επικοινωνίας των εργαζομένων με την κοινωνία, πίεσης για δημοκρατία και αξιοπρέπεια στο χώρο εργασίας, για την εξισορρόπηση της αυθαίρετης και ανεξέλεγκτης εξουσίας του εργοδότη. Η όποια απομείωση του δικαιώματος απλώς ενθαρρύνει την αυθαιρεσία και τον φόβο στο χώρο εργασίας και, εφόσον η εργασία τίθεται στο κέντρο της οικονομικής επιβίωσης του εργαζομένου, στην κοινωνία.
[1] Καζάκος, ΣυλλΕργΔικ, σελ. 750 επ.,
Ζερδελής, ΣυλλΕργΔικ, σελ. 296,, Δαβερώνας, Το δικαίωμα απεργίας σε κρίσιμη καμπή,
σελ. 99-100, Ντάσιος, Εργατικό Δικονομικό Δίκαιο, σελ. 975.
[2] Δαβερώνας,ό.π., σελ. 100.
[3] Καζάκος, ό.π., σελ. 753, όπου υποστηρίζει
ότι το προσωπικό που επιλέγεται πρέπει να διατίθεται και όταν την απεργία δεν κηρύσσει
η αντιπροσωπευτικότερη συνδικαλιστική οργάνωση άλλα κάποια άλλη συνδικαλιστική οργάνωση
της επιχείρησης, ομοιοεπαγγελματική ή του κλάδου,Ζερδελής, ό.π., σελ. 296 υποσημ.
691.
* Επιμέλεια: Δ. Π.,
ΜΔΕ Αστικού, Εργατικού Δικαίου και Πολιτικής Δικονομίας, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου